Japan
November 2024 - Honshu / Kyushu
Hoofdstad

Tokyo

Oppervlakte

377.835 km²
(9x Nederland)

Tijdsverschil

8 uur later

Taal

Japans

Hoogste punt

Fuji - 3776 m

Vlag

De nationale vlag van Japan bestaat uit een wit vlak met een rode cirkel (de zon). De vlag werd al in de 12e eeuw gebruikt tijdens conflicten tussen samoerai van de Minamotoclan en de Tairaclan. Vanaf de Meiji regeerperiode in 1868 werd de vlag als nationale vlag gebruikt. Op 13 augustus 1999 werd het officieel de nationale vlag.


Route
Valuta

De yen is na de Amerikaanse dollar en euro de belangrijkste munt. De munt werd ingevoerd in 1871 tijdens de Meiji periode en verving de hansatsu, de munteenheden die de feodale rijken gebruikten.




Hoogtepunten

Japan is langgrekt en daarom is het noodzakelijk je reis goed te plannen wanneer je de eilanden bezoekt. Het Sakura Zenzen (kersenbloesemfront) trekt van zuid naar noord door Japan en vindt plaats van maart tot en met mei, beginnend op Okinawa en eindigend op Hokkaido. Op Honshu, het hoofdeiland, is dit april. Herfstkleuren, Koyo of Momiji, kun je beownderen vanaf eind september tot begin december, beginnend op Hokkaido en eindigend op Okinawa. Onder andere Japanse esdoorns, lijsterbes en Japanse sumak worden rood; de bladeren van de ginkgo, Japanse iepen en populieren worden goudgeel; berken, kastanjes, eiken en beuken laten bladeren in bruine tinten vallen. E.e.a. is afhankelijk van temperatuur, lokatie en hoogte Acurate voorspellingen zijn moeilijk. Voor uitbundige bloemenpracht is Hokkaido in de zomermaanden een aanrader.




Tokyo

is een van de dichtstbevolkte steden ter wereld en telt inmiddels meer dan 14 miljoen inwoners. Samen met de aangrenzende zes prefecturen telt het meer dan 41 miljoen inwoners. Het ligt aan een baai aan de oostkust van Honshu, het grootste eiland. Tokyo is de zetel van de keizer en van de regering. Het was eigelijk al de zetel van de regering vanaf 1603 toen Tokugawa Ieyasu Shogun werd. Het werd officieel de hoofdstad in 1868 toen keizer Meiji van Kyoto naar Edo 'estuarium' verhuisde. De naam Edo werd toen veranderd in Tokyo. Hoewel men Tokyo aanduid als een stad is het een stedelijke prefectuur. Er zijn 23 wijken die ieder als een eigen stad worden bestuurd. Edo was een vissersdorp en werd eind 12e eeuw voor het eerst gefortificeerd door de Edo clan. In 1457 bouwde Ota Dokan het kasteel en in 1590 vestigde Tokugawa Ieyasu er zijn hoofdkwartier. Toen hij in 1603 Shogun werd benoemd regeerde hij vanuit Edo heel Japan. De stad groeide gestaag en bereikte in de 18e eeuw meer dan 1 miljoen inwoners. Aanhangers van keizer Meiji zetten de laatste Tokugawa shogun in 1867 af. In 1869 verhuisde de 17 jarige keizer Meiji naar Edo en werd het kasteel zijn residentie. De stad Tokyo werd officieel benoemd op 1 mei 1889. Twee keer werd de stad grotendeels verwoest, in 1923 door een aardbeving en door een geallieerd bombardement in 1945.

De Yamanote Line werd op 1 Maart 1885 in gebruik genomen. De 'ring' werd in 1925 gesloten en telt tegenwoordig 30 stations en doet ongeveer 65 min over de loop van 34,5 km. Er zijn twee sporen. Binnen tegen de klok in (uchimawari) / Buiten met de klok mee (sotomawari). Het totaal aantal stations in de metropool Tokyo bedraagt 882. De drukste stations zijn Shinjuku (Ook van de hele wereld) met meer dan 3,5 miljoen reizigers per dag en Ikebukuru, met meer dan 2,7 miljoen reizigers per dag. Het station van Shinjuku heeft meer dan 200 uitgangen. De stad zelf heeft 179 metrostations en het metro netwerk bedraagt 195 km waarvan dagelijks 6.84 miljoen mensen gebruik maken.

Tokyo Sky Tree is sinds 2010 de hoogste toren van Tokyo en bereikte zijn huidige hoogte van 634 meter in 2012. Hij vervangt de Tokyo tower als TV en radio zendmast. Het heeft twee uitzichtpunten, op 350 meter en op 450 meter. Alleen met een combi-ticket kom je op het hoogste niveau. Met helder weer is mount Fuiji te zien. De toren is open van 09.00u tot 22.00u. De lift gaat 600 meter per minuut omhoog.

Tokyo Station werd geopend in 1914. Het is ontworpen door de architect Tatsuno Kingo ter herinnering aan de overwinning van Japan in de Russisch-Japanse oorlog. Volgens sommigen zou het ontwerp gebaseerd zijn op het Amsterdam Centraal Station. De gevel aan de kant van Marunouchi, tegenover het keizerlijk paleis, dateert van de oorspronkelijke opening van 1914. In 1921 werd de Japanse premier Hara Takashi vermoord in het station. Het grootste deel van het station werd in 1945 verwoest tijdens het bombardement op Tokyo, en na de oorlog weer opgebouwd.

Het standbeeld van de akita hond Hachiko staat voor de ingang van het Shibuya station. Deze hond kwam iedere dag naar het station om zijn baas te begroeten die van het werk naar huis kwam. Toen zijn baas, een professor, in 1925 stierf bleef de hond iedere dag naar het station komen tot aan zijn eigen dood tien jaar later. Shibuya crossing heeft de naam het drukste kruispunt ter wereld te zijn. Ervaar het zelf tijdens de spits. Er zijn een aantal uitzichtpunten zoals bij de Starbucks. Shibuya Center gai is een autovrije winkelstraat met heel veel reclame.

Vlak bij het Harajuku station ligt Takeshita dori, een winkelstraat met bijzondere mode waar het erg druk is.

Teamlab borderless is een digitale kunst ervaring in een, in februari 2024 geopend, supermodern complex: Azabudai Hills. Het bestaat uit een grote hoeveelheid ruimten waar bewegende figuren op de wanden worden geprojecteerd.

Senso-ji is de oudste tempel van Tokyo. Volgens een legende vonden twee vissers in 628 een gouden beeld van Kannon, de boeddhistische godin van genade. Er werd daarna een tempel omheen gebouwd. Je betreedt de tempel door de Kaminari-mon (donderpoort) met een enorme chochin (lantaarn) die 670 kg weegt. Na deze poort volgt een smalle steeg met talloze winkeltjes, Nakamise-dori. Hierna volgt weer een poort, de Hozomon. Achter deze poort hangen een paar waraji (sandalen) van 2500 kg. Deze sandalen van stro symboliseren de macht van Boeddha. Het huidige gebouw stamt uit 1649 en is een mooi voorbeeld van de vroege Edo architectuur. Bij het hoofdheiligdom staat een 53 meter hoge pagode die in 1973 is gereconstrueerd. Gesticht in 645 is dit de oudste en een van de belangrijkste tempels van Tokyo en is de meest bezochte religieuze plaats ter wereld, met jaarlijks meer dan 30 miljoen bezoekers. In 1945 werd de tempel verwoest tijdens een geallieerd bombardement en in de jaren '50 herbouwd.

Ameya yokocho is een markt net ten zuiden van het Ueno station naast de Yamanote spoorlijn. Er hangt een atmosfeer van een ver verleden. Hier ontstond net na de tweede wereldoorlog een zwarte markt met Amerikaanse waren.

Het Nezu heiligdom (Nezu-jinja) in Tokyo stamt uit 1705. Dit shinto heiligdom is naar het voorbeeld van het Toshogu heligdom in Nikko gebouwd. Het is beroemd om zijn Azalea festival (Tsutsuji Matsuri) dat van begin april tot begin mei wordt gehouden. Het wordt omschreven als Tokyo's mooiste heligdom en meest spectaculaire lentebeeld.

De wijk Akihabara heeft veel maid (dienstmeisje) café's (Meido kissa/Meido kafe). In maart 2001 opende het eerste permanente maid café. Ze staan vaak op straat flyers uit te delen. Ze behandelen gasten als baas of bazin. De bekendste en populairste is @homecafé en daar staat je meestal in de rij voor een plaats. Tegenwoordig zijn er ook maid café's te vinden in andere delen van de stad en andere steden.

Omoide Yokocho (herinnering steeg, ook wel piss alley) is een kruising van smalle steegjes naast het station van Shinjuku waarin een stuk of 60 restaurantjes en barretjes zijn gevestigd. Je loopt er al snel voorbij. Er hangt rook van de yakitory (kipspiezen) die er wordt gegrild. Het gebied begon net na de tweede wereldoorlog als een zwarte markt. Een deel verdween door de bouw van het station eind jaren 60 van de vorige eeuw en een ander deel door een brand in 1999. Ga hier vooral Yakitory eten voor de beleving.

Kabukicho is de rosse en entertainment buurt van Shinjuku en boven een bioscoop in de straat ernaast kun je de enorme kop van godzilla zien. De naam van dit district komt van het plan voor de bouw van een kabuki theater rond 1950. Het theater kwam er nooit maar de naam is blijven hangen. Oorsponkelijk heette dit gebied Tsunohazu en dit was een moeras. In de jaren 20 van de vorige eeuw werd het een woonwijk. Het werd compleet verwoest in 1945. Tegenwoordig zijn er meer dan 3000 cafe's, nachtclubs, love hotels en bordelen.

Hamarikyu Garden, (Hama-rikyu Onshi Teien) werd het op 1 april 1946 voor het publiek geopend. Een aangelegde tuin van 250.216 m2. Het werd in de 17e eeuw omgebouwd tot een openbare tuin op de plaats van een villa van de heersende familie Tokugawa. In 1654 kreeg een jongere broer van Shogun Tokugawa Iemitsu toestemming om land terug te winnen van de baai, waarop hij een villa en een tuin bouwde. De villa werd in 1724 door brand verwoest en is sindsdien niet meer herbouwd. Vanaf 1729 werd er 12 jaar lang een olifant op het terrein gehouden. In 1867 kwam er een gebouw dat de verblijfplaats werd voor buitenlandse diplomaten. Tijdens de regering van keizer Meiji werd het uitgeroepen tot "Hama-paleis" (Hama-rikyu). Het gebouw werd in 1889 afgebroken. De tuinen brandden af tijdens de aardbeving in 1923 en opnieuw in maart 1945 tijdens de luchtaanval.

Tokyo Tower werd voltooid in 1958. Met 332,9 meter was het de hoogste toren in Japan tot de bouw van Tokyo Sky tree in 2012. Het is geïnspireerd op de Eiffeltoren en is wit en oranje geschilderd om te voldoen aan de regelgeving voor de veiligheid van de luchtvaart. De toren wordt om de vijf jaar opnieuw geschilderd, wat een jaar duurt.

Zojo-ji is de belangrijkste tempel van de Jodo-shu ("Puur Land") Chinzei sekte van het boeddhisme in de Kanto regio. Zes van de Tokugawa shoguns liggen begraven in het Taitoku-in Mausoleum op het tempelterrein. Het Sangedatsumon (hoofdpoort) van de tempel is het oudste houten gebouw in Tokio en dateert uit 1622. Zojo-ji was de familietempel van de Tokugawa's. Tokugawa Ieyasu liet de tempel verplaatsen, eerst naar Hibiya en in 1590 naar de huidige locatie. Op het hoogtepunt telde het tempelcomplex meer dan 120 gebouwen. De meeste gebouwen gingen verloren tijdens het bombardement in 1945. De Daiden (grote hal) werd in 1974 herbouwd.

Rikugi-en (Tuin van de zes principes) Wordt gezien als een van de drie mooiste tuinen van Tokyo. Angelegd tussen 1695 en 1702 en stond onder leiding van de samurai Yanagisawa Yoshiyasu onder de vijfde Tokugawa shogun Tokugawa Tsunayoshi. Na zijn dood werd het verwaarloosd. De oprichter van Mitsubishi, Iwasaki Yataru, kocht de tuinen in 1878 en begon met de restauratie. De tuin is tegenwoordig ongeveer een derde van de oorspronkelijke grootte. In 1938 geschonken aan de regering van Tokyo en in 1953 gespecificeerd als een speciale plaats van landschappelijke schoonheid.

Ga koffie drinken en taart eten in het 2D café dat ten noorden van Shinjuku station naast de spoorlijn ligt. Het interieur is wit geschilderd en de contouren van het meubilair zijn zodanig geschilderd dat het lijkt alsof het 2D is. Zelfs de taart lijkt 2D.


Kamakura

Kamakura is een van de oude hoofdsteden van Japan, naast Kyoto en Nara, en het diende als de zetel van het Kamakura shogunaat van 1185 tot 1333, opgericht door Minamoto no Yoritomo. Het was de eerste militaire regering in de geschiedenis van Japan. Als gevolg van de aardbeving in 1923 gingen veel oude gebouwen verloren maar desondanks is het nog steeds een belangrijke toeristische bestemming dat bekend staat bekend om zijn historische monumenten zoals Tsurugaoka Hachimangu en de Grote Boeddha van Kotoku-in. Zeker het bezoeken waard zijn Hase-dera, Kenchi-in en de Sasuke-inari jinja


Mount Fuji

Mount Fuji is een 3776 meter hoge, actieve stratovulkaan en de hoogste berg in Japan. Mount Fuji is ongeveer vijf maanden per jaar bedekt met sneeuw. De hoofdkrater heeft een diameter van 780 meter en is 240 meter diep. Sinds december 2002 is de vulkaan geclassificeerd als actief met een laag risico op uitbarsting. De laatste geregistreerde uitbarsting was de Hoei uitbarsting die begon op 16 december 1707 en eindigde rond 1 januari. De uitbarsting vormde een nieuwe krater en een tweede piek, genaamd Mount Hoei, halverwege de zuidoostelijke zijde. Grootste kans om de berg te zien is in de hersft en de winter.


Matsumoto

De stad Matsumoto is in de 8e eeuw ontstaan in de 'Japanse Alpen'. Het zwart-witte Matsumoto-jo kasteel is het hoogtepunt en wordt samen met het Himeji-jo en Kumamoto-jo gezien als een van de drie mooiste kastelen van Japan. Het staat ook bekend als kraaienkasteel vanwege het zwarte exterieur. In 1504 werd het fort gebouwd door Shimadachi Sadanaga van de Ogasawara clan en noemde het Fukashi. In 1550 kwam het onder beheer van de Takeda clan en daarna de Tokugawa die in 1590 begonnen met een forse uitbreiding van het kasteel. Gedurende de volgende 280 jaar tot de afschaffing van het feodale systeem werd het kasteel geregeerd door 23 krijgsheren van 6 verschillende families. Het hoofdgebouw (tenshukaku), heeft zijn originele houten interieur en externe steenwerk behouden. Het staat op de lijst van Nationale Schatten van Japan en is een van de twaalf overgebleven tenshu. In 1872 beval de nieuwe Meiji-regering de vernietiging van alle voormalige feodale vestingwerken. Toen het nieuws bekend werd dat de tenshu gesloopt zou worden, startte een invloedrijke figuur uit Matsumoto, Ichikawa Ryozo, samen met inwoners een campagne om het gebouw te redden. Hun inspanningen werden beloond toen de toren werd aangekocht door het stadsbestuur. Het kasteel is te bezoeken. Houdt er rekening mee dat je zonder schoenen het gebouw moet betreden en dat de trappen erg smal en steil zijn.


Takayama

De stad staat in de volksmond bekend als Hida-Takayama als verwijzing naar de oude provincie Hida om het te onderscheiden van andere plaatsen met de naam Takayama. De naam 'Takayama' betekent 'hoge berg'. De eerste vermelding was in 377 AD. De wijk aan de andere zijde van de Miyagawa rivier is net een openluchtmuseum met als hoogtepunt Sanmachi-dori. Het is hier wel erg druk met toeristen.

Hida Minzoku Mura, Hida no Sato is een openluchtmuseum met bijna 30 oude boerderijen in traditionele bouwstijl van de alpen. Veel van de gebouwen zijn van hun oorspronkelijke plek gehaald om ze te behouden. De gebouwen zijn 100 tot 500 jaar oud. Vooral in het najaar is het hier erg mooi vanwege de herfstkeleuren

De stad is op 14 en 15 april de lokatie van een van de drie grootste Shinto festivals in Japan, Sanno Matsuri, een lentefestival van het Hie-Jinja heiligdom dat in 1141 werd gebouwd. Na een spirituele ceremonie in het heiligdom begint het festival. Honderden mensen in traditioneel kostuum doen er aan mee. Er is een optocht met oude antieke praalwagens (Yatai) met bewegende marionetten. Vier praalwagens staan permanent in een museum vanwege hun waarde en de wagens worden regelmatig gewisseld. De praalwagens die meedoen met het festival zijn op de eerste festivaldag vanaf half tien in de ochtend op straat te bewonderen. Bij regen worden ze niet buiten gezet maar kun je ze in hun opslagplaatsen bewonderen. Deze zijn her en der in de stad verspreid en zijn te herkennen aan de hoge deuren. 15 april is de belangrijkste dag. Het festival vindt tweemaal per jaar plaats, in april en oktober.


Kyoto

Kyoto werd vroeger Kyo, Miyako, Ky0 no Miyako en Keishi genoemd. Nadat de stad in 794 door keizer Kanmu als hoofdstad van Japan werd gekozen aan het begin van de Heian periode (794-1185), werd de stad vaak aangeduid als Heian-kyo (Kyo betekent hoofdstad). Later in deze periode werd de huidige naam gebruikt. De keizers regeerden elf eeuwen tot 1869 vanuit Kyoto. De hoofdstad werd verplaatst van Kyoto naar Tokio na de Meiji Restauratie. De moderne gemeente Kyoto werd opgericht in 1889. Nadat de keizerlijke zetel werd verplaatst naar Tokyo (oostelijke hoofdstad) werd Kyoto tijdelijk bekend als Saikyo (westelijke hoofdstad). Tijdens de Hamaguri opstand van 1864, tegen het einde van het Tokugawa shogunaat, brandden 28.000 huizen in de stad af. Het Tokugawa shogunaat, ook bekend als het Edo shogunaat, was de militaire regering van Japan tijdens de Edo-periode van 1603 tot 1868 toen aanhangers van de keizer het shogunaat verdreven. Tijdens de 2e wereldoorlog overwogen de Verenigde Staten Kyoto als doelwit voor de atoombom vanwege zijn status als intellectueel centrum. Er waren vrijwel geen bombardementen waardoor er veel vooroorlogse gebouwen bewaard zijn gebleven zoals de machiya huizen. Kyoto heeft ruim 2.000 tempels, zowel boeddhistisch als shintoïstisch.

De boeddhistische tempel Kiyomizu-dera (Zuiver Water Klooster) werd in 778 opgericht door Enchin Shonin, een priester uit Nara (hoofdstad van 710 tot 784). Hij zou een visioen hebben gehad om een tempel naast de Otowa bron te bouwen. Veel van de huidige gebouwen van de tempel werden in 1633 gebouwd op bevel van de shogun Tokugawa Iemitsu. Er is geen enkele spijker gebruikt in het hele bouwwerk. Een traditie uit de Edo-periode hield in dat als iemand een sprong van 13 meter van het podium van de hoofdtempel overleefde, zijn wens in vervulling zou gaan. Er werden in deze periode 234 sprongen geregistreerd, waarvan 85 % de sprong overleefde. De sprong werd in 1872 verboden.

Vlak bij de tempel liggen de Sannenzaka (drie jaar oude helling) en de Ninenzaka (twee jaar oude helling) met winkeltjes. Deze straatjes zijn beschermd stadsgezicht.

De filosofenwandeling, Tetsugaku-no-michi, letterlijk pad van de filosofie, is een voetgangerspad dat een met kersenbomen omzoomd kanaal volgt tussen Ginkaku-ji en Nanzen-ji. Het pad werd aangelegd in 1890 en verlengd in 1912. De route is zo genoemd omdat twee 20e-eeuwse Japanse filosofen en professoren van de Universiteit van Kyoto, Nishida Kitaro en Hajime Tanabe, deze route vermoedelijk gebruikten voor dagelijkse oefeningen. De wandeling duurt ca. 30 minuten

De tempel Yasaka Koshin Do is gewijd aan Koshin-san een bijnaam van het hoofdvereringsobject Shomen Kongo, een blauwe, beschermende krijger en aan de "drie wijze apen". Zij vertegenwoordigen het Koshin geloof. Bij de tempel zie je de Kukurizaru hangen. Dit is een ronde bal-vormige talisman gemaakt van doek. Het stelt een aap voor met handen en voeten gebonden op de rug. Dit is een symbool van zelfbeheersing en triomf over verlangens. Het idee is dat als je je wens in Kukurizaru stopt, Koshin, de godheid van de tempel, je zal helpen die wens te vergeten en een andere zal laten uitkomen. Men gelooft dat Koshin al diegenen helpt die worstelen in hun leven, met al hun inspanningen om goede mensen te zijn. Men gelooft ook dat hij de slechteriken straft.

De vijf verdiepingen tellende Yasaka Pagode is het laatst overgebleven bouwwerk van een 6e-eeuws tempelcomplex dat bekend stond als Hokan-ji. Hij werd in de 7e eeuw gebouwd. De pagode en de bijbehorende tempel werden tot 1440 verschillende keren verwoest en herbouwd. De huidige pagode stamt uit dat laatste jaar. De tempel zelf is er niet meer. Zowel overdag als 's avonds is dit een geliefde fotospot.

Centraal bij het Yasui Kompiragu heiligdom staat een megaliet in de vorm van een EMA (een votieftablet). Deze steen is 1,5 meter hoog en 3 meter breed. Er zit een scheur in het midden waardoor de kracht van het goede in het ovale gat in het midden stroomt. Er zijn zoveel KATASHIRO (wensen) op de steen geplakt met verschillende wensen erop geschreven dat het monument zelf nauwelijks zichtbaar is. Je kruipt met je wens door het gat terwijl je de wens uitspreekt en weer terug door het gat en vervolgens plak je de katashiro op de megaliet

Kennin-ji is een van de vijf belangrijkste Zen tempels van Kyoto, de zogenaamde Kyoto Gozan. Kennin-ji werd gesticht in 1202 en is de oudste Zen-tempel in Kyoto en een replica van openbare Chinese kloosters in de provincie Zhejiang, waar Japanse monniken in de dertiende eeuw vaak kwamen. De monnik Eisai, die Zen in Japan introduceerde, was de oprichtende abt van Kennin-ji en ligt begraven op het terrein. Na voltooing telde de tempel zeven hoofdgebouwen. Na diverse branden, oorlogen en herbouwingen werden veel van de gebouwen uiteindelijk herbouwd tijdens de Edo periode en de Meiji, Taisho en Showa tijdperken, zoals de Kuri (1814), de Reito-in (1853) en de Kaisan-do (1884). De Imperial Messenger Gate (Chokushimon), die dateert uit de Kamakura periode, vertoont nog steeds sporen van pijlen. De planfondschildering in de Honden, "Twin Dragons" van Koizumi Junsaku " herdenkt de 800-jarige verjaardag van Kennin-ji. In april 2002 werd een ceremonie gehouden om de installatie te vieren. Het meet 11,4 meter bij 15,7 meter en is getekend met de fijnste kwaliteit inkt op dik traditioneel Japans papier. Het werd gemaakt in het gymnasium van een basisschool in Hokkaido en de kunstenaar deed er iets minder dan twee jaar over om het te voltooien.

Gion is een wijk in Kyoto, ontstaan als uitgaanswijk in de Sengoku-periode, de periode in de Japanse geschiedenis waarin in de 15e en 16e eeuw bijna onafgebroken burgeroorlogen en sociale omwentelingen plaatsvonden. De wijk werd gebouwd om tegemoet te komen aan de behoeften van reizigers en bezoekers van het Yasaka heiligdom. Uiteindelijk ontwikkelde het zich tot een van de meest exclusieve en bekende geishawijken van heel Japan. De geisha's in Kyoto noemen zichzelf geen geisha, maar gebruiken de lokale term 'geiko'. Terwijl de term geisha "kunstenaar" of "persoon van de kunsten" betekent, betekent de meer directe term geiko in wezen "een vrouw van de kunst". Gion heeft twee 'hanamachi', geishawijken: Gion Kobu en Gion Higashi. De twee waren oorspronkelijk dezelfde wijk, maar zijn vele jaren geleden gesplitst. De Gion-odori voorstelling vindt jaarlijks plaats van 1 tot 10 november. Het is de enige openbare voorstelling van een van de vijf kagai (geishakwartieren) die in de herfst wordt gehouden. De openbare voorstelling wordt gehouden in de Gion Kaikan Hall en toont alle geisha's en maiko leerlinggeisha's van de Gion Higashi kagai en wordt in Japan en elders geprezen als een belangrijk onderdeel van de herfstagenda van Kyoto.

Ponto-cho is een hanamachi district, bekend om zijn geiko en maiko, en is de thuisbasis van veel van de okiya en traditionele theehuizen van de stad. Net als Gion staat Ponto-cho bekend om het behoud van vormen van traditionele architectuur en entertainment. Ponto-cho is een lange steeg en staat ook bekend als de traditionele locatie voor het begin van kabuki als kunstvorm, en een standbeeld van de grondlegger van kabuki, Izumo no Okuni, staat aan de overkant van de rivier.

Nishiki Market (brokaatmarkt) is rijk aan geschiedenis en traditie en staat bekend als de plek waar je veel van de beroemde etenswaren en goederen van Kyoto kunt kopen. In 1615 kreeg de plaats voor het eerst officieel toestemming van de Bakufu regering om vis te verkopen, wat de eerste stap was om uit te groeien tot de gerenommeerde markt die het vandaag de dag is. In 1883, na de Meiji Restauratie, als gevolg van de sterke concurrentie tussen de bedrijven werd het aantal winkels teruggebracht tot slechts 7. In 1911 promootte een nieuwe vereniging de markt als een plek voor de verkoop van vis en zeevruchten. Als gevolg hiervan zag de markt een hernieuwde vitaliteit en tegenwoordig zijn er ca. 300 winkels te vinden. De overkapping werd in 1993 gerealiseerd.

Kinkaku-ji, tempel van het gouden paviljoen. De locatie was van oorsprong een villa genaamd Kitayama-dai, die toebehoorde aan Saionji Kintsune, een machtig staatsman. In 1397 kocht shogun Ashikaga Yoshimitsu de villa en vormde het om tot het Kinkaku-ji complex. Toen Yoshimitsu stierf werd het door zijn zoon omgevormd tot een Zen tempel. Tijdens de Onin oorlog (1467-1477) werden alle gebouwen in het complex, behalve het paviljoen platgebrand. In 1950 werd het paviljoen in brand gestoken door een 22-jarige novice monnik, die vervolgens een zelfmoordpoging deed op de Daimon-ji heuvel achter het gebouw. Hij overleefde en werd vervolgens veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf, maar werd in 1955 vrijgelaten wegens geestesziekte. Tijdens de brand ging het originele standbeeld van Ashikaga Yoshimitsu verloren in de vlammen (nu gerestaureerd).

Ginkaku-ji, tempel van het zilveren paviljoen. officieel Jisho-ji ( "Tempel van de Schijnende Genade") genoemd, is een Zen tempel. Ashikaga Yoshimasa, 8e shogun van het Ashikaga shogunaat (r 1449 - 1473) maakte al in 1460 plannen voor de bouw van een villa en tuinen voor zijn pensioen. Het werd een lustoord voor de shoguns om uit te rusten van hun administratieve taken. De twee verdiepingen tellende Kannon-den is de belangrijkste tempelstructuur. De bouw ervan begon op 21 februari 1482. Voor het ontwerp van het bouwwerk streefde Yoshimasa ernaar de gouden Kinkaku-ji te evenaren, die in opdracht van zijn grootvader Ashikaga Yoshimitsu was gebouwd. In 1485 werd Yoshimasa een zenboeddhistische monnik. Na zijn dood op 27 januari 1490 werden de villa en de tuinen een boeddhistisch tempelcomplex, omgedoopt tot Jisho-ji naar Yoshimasa's boeddhistische naam.

Nanzen-ji is een zenboeddhistische tempel, in 1291 gesticht door Keizer Kameyama op de plaats van zijn vorige paleis. De tuinen staan op de Werelderfgoedlijst. De tempel werd voor het laatst door brand verwoest in 1895 en herbouwd in 1909.

Kurama-dera is een tempelcomplex ten noorden van Kyoto en is met de trein te bereiken vanaf station Demachiyanagi. Kurama-dera herbergt enkele nationale schatten van Japan en werd gesticht in de 8e eeuw. De tempel wisselde door de eeuwen heen tussen drie verschillende boeddhistische sekten. De tempel werd vaak verwoest door brand, maar de boeddhistische beelden en schatten werden altijd gered en zijn vandaag de dag nationale schatten. Tegenwoordig wordt nog steeds geloofd dat tengu en andere berggeesten er wonen. Tengu zijn een soort legendarische wezens die tegenwoordig als wezen met een rood gezicht en lange neus worden uitgebeeld. Een mooi voorbeeld hiervan is de Tengu op het station van Kurama. De 800 jaar oude ceder die bij de Yuki-jinja hoofdhal staat is 53 meter hoog. Men gelooft dat het een yorishiro is, een object dat kami, of geesten, aantrekt in het Shinto-boeddhisme. Om het als een heilig object te markeren, is de boom omwikkeld met een shimenawa, of touw, dat is versierd met papieren slingers. Men denkt dat de oude ceder is doordrenkt met speciale krachten en dromen laat uitkomen voor degenen die er tot bidden.

Iets ten zuiden van de stad ligt de Fushimi Inari Taisha. Dit is het hoofdheiligdom van de god Inari. Inari is de god van de rijst maar handelaren en fabrikanten hebben Inari traditioneel vereerd als beschermheer van zaken doen. Iedere Torii bij het heiligdom is gedoneerd door een zakenman. Het heiligdom staat aan de voet van een heuvel van 233 meter met wandelpaden naar veel kleinere heiligdommen. Het eerste heiligdom werd in 711 op een heuvel in zuidwest Kyoto gebouwd maar op verzoek van de monnik Kukai in 816 verplaatst naar de huidige lokatie. Het hoofdheiligdom werd in 1499 gebouwd. Aan de voet van de heuvel staat de hoofdpoort 'Romon' en het hoofdheiligdom 'Go-honden'. Daarachter, op de helft van de heuvel, staat het binnen heiligdom 'Okumiya' dat te bereiken is over een pad met aan weerszijden duizenden torii (Senbon torii). Het gebruik om een torii te doneren ontstond rond 1600 om een wens uit te laten komen of als dank dat een wens uitkwam. Er staan ca. 10.000 torii (poorten). In de Inari heiligdommen staan vaak beelden van vossen (kitsune) met een sleutel in hun bek. Vossen worden gezien als boodschappers met de sleutel van het pakhuis met de rijst in hun bek. Wanneer je hier een foto tussen de torii wilt maken zonder mensen, kun je het beste vlak bij een bocht positie kiezen, een hoger gelegen deel of heel vroeg of laat aanwezig zijn. Het complex is gemakkelijk per trein te bereiken



Nara

was de hoofdstad van Japan tijdens de Nara-periode van 710 tot 794 als zetel van de keizer voordat de hoofdstad werd verplaatst naar Kyoto. Nara is de thuisbasis van acht tempels, heiligdommen en ruïnes, met name Todai-ji, Saidai-ji, Kofuku-ji, Kasuga Shrine, Gango-ji, Yakushi-ji, Toshodai-ji, en het Heijo Palace. Nara is een UNESCO World Heritage Site. De stad, ooit bekend als Heijo of Heijo-kyo, werd in 710 de eerste permanente hoofdstad van Japan. Tot 784 na Christus was het de regeringszetel, zij het met een onderbreking van vijf jaar van 741 tot 745. In Nara wemelt het van de tamme sika herten.

Todai-ji (Oostelijke Grote Tempel) is een boeddhistisch tempelcomplex naar Chinees voorbeeld. Oorspronkelijk gesticht in het jaar 738 en in het jaar 752 geopend. In de Grote Boeddhazaal (Daibutsuden) staat een bronzen beeld van Boeddha Vairocana, in het Japans bekend als Daibutsu. De Daibutsuden is twee keer herbouwd na een brand. Het huidige gebouw werd voltooid in 1709 en meet 57 meter bij 50 meter en is 49 meter hoog. Door geldgebrek is het huidige gebouw 30% kleiner dan zijn voorganger. Tot 1998 was het 's werelds grootste houten gebouw. Het Boeddhabeeld is verschillende keren opnieuw gegoten om verschillende redenen, waaronder schade door aardbevingen. De huidige handen van het beeld zijn gemaakt in de Momoyama-periode (1568-1615) en het hoofd is gemaakt in de Edo-periode (1615-1867).

Kasuga-taisha is een Shinto heiligdom, opgericht in 768 en vaak herbouwd. Het interieur is beroemd om zijn vele bronzen lantaarns, evenals de vele stenen lantaarns die omhoog leiden naar het heiligdom. De Torii in Kasuga-taisha is een van de oudste in Shinto en stond model voor de Torii in heel Japan. Langs de weg staan meer dan drieduizend stenen lantaarns.


Koya

is een dorp en templexcomplex in de bergen ten zuiden van Osaka. Dit is het hoofdkwartier van de Koyasan Shingon boeddhisten, in 819 gesticht door de monnik Kukai. Het ligt in een 800 meter hoge vallei tussen de 8 toppen van de berg Koya-san, gekozen omdat het terrein op een lotus zou lijken. Het oorspronkelijke klooster is nu het stadje Koya met 120 tempels. In 2004 werd het werelderfgoed.

Okuno-in is de grootste begraafplaats in Japan met meer dan 200.000 grafstenen aan weerszijden van het 2 km lange pad naar het mausoleum van Kukai. Door de eeuwen heen lieten veel mensen zich hier begraven om dicht bij Kukai te zijn om in hun dood verlossing te krijgen. Voor het mausoleum ligt de Torodo hal met meer dan 10.000 lantaarns die eeuwig branden. In de kelder staan 50.000 beeldjes die zijn gedoneerd ter ere van de 1150e viering van de toetreding van Kukai tot de eeuwige meditatie in 1984. Achter de Torodo hal bevindt zich het mausoleum (Gobyo). Op de begraafplaats staan heel hoge naaldbomen. De eerste aanplantingen van deze bomen, voornamelijk behorend tot de geslachten Cryptomeria en Chamaecyparis, dateren uit 1012.

Kongobu-ji is de hoofdtempel van het Koyasan Shingon-boeddhisme. De naam betekent Tempel van de Diamanten bergtop. De tempel werd voor het eerst gebouwd als Seigan-ji-tempel in 1593 door Toyotomi Hideyoshi na de dood van zijn moeder, herbouwd in 1861 en kreeg zijn huidige naam in 1869.

Daimon (grote poort) markeert de ingang van de berg Koya. Oorspronkelijk was de centrale poort een torii die zich verderop in de kronkelende vallei beneden bevond. Die poort brandde af en werd in 1705 op de huidige locatie herbouwd. De toren is 25,1 meter hoog en wordt geflankeerd door twee Vadrajhara-figuren; ze worden beschouwd als de op een na grootste in Japan, na die in Todai-ji, en zijn het werk van beeldhouwers uit de Edo-periode.

Konpon Daito. Kobo Daishi en zijn opvolger Shinzen Daitoku wijdden zich aan de bouw van deze pagode, die duurde van 816 tot en met 887. Er wordt aangenomen dat dit de eerste vierkante pagode van twee verdiepingen in Japan is. De zestien pilaren die het ondersteunen zijn gegraveerd met afbeeldingen van zestien boddhisatva's. De Konpon Daito is ongeveer 48,5 meter hoog.


Osaka

word van oudsher beschouwd als het economische centrum van Japan. Van 300 tot 538 was het uitgegroeid tot een belangrijke regionale haven. Na de Meiji Restauratie werd Osaka enorm uitgebreid en onderging het een snelle industrialisatie. In 645 bouwde keizer Kotoku zijn Naniwa Nagara-Toyosaki Paleis in het huidige Osaka, waarmee het de hoofdstad van Japan werd. De stad heette in die tijd Naniwa. De hoofdstad werd in 655 verplaatst naar Asuka in de prefectuur Nara, maar bleef het een vitale verbinding, over land en zee, tussen de huidige prefectuur Nara, Korea en China. Naniwa werd in 744 onder keizer Shomu opnieuw hoofdstad en bleef dat tot 745, toen het weer naar Heijo-kyo (Nara) verhuisde.

Osaka-jo, het kasteel van Osaka: In 1583 begon Toyotomi Hideyoshi met de bouw van het kasteel op de plaats van de tempel van Ishiyama Hongan-ji. Het plan bevatte een hoofdtoren van vijf verdiepingen, met drie extra verdiepingen onder de grond, en bladgoud op de zijkanten van de toren om indruk te maken op bezoekers. In 1585 was de Binnenste Donjon voltooid. In 1597 was de bouw voltooid en Hideyoshi stierf het jaar daarna. Het kasteel ging over naar zijn zoon, Toyotomi Hideyori. In 1614 belegerde Tokugawa Ieyasu het kasteel. Hoewel de troepen van de Toyotomi ongeveer twee keer in de minderheid waren, slaagden ze erin om Tokugawa's leger van 200.000 man van zich af te slaan. Na een jaar viel het uiteindelijk toch in handen van het Tokugawa shogunaat en Toyotomi Hideyori pleegde seppuku. Onder de Meiji-regering werd het kasteel onderdeel van het Osaka Army Arsenal dat geweren, munitie en explosieven produceerde voor het snel groeiende leger van Japan in westerse stijl. In 1931 werd de ijzerbetonnen tenshu gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel het arsenaal een van de grootste militaire wapenmagazijnen, met 60.000 werknemers. Amerikaanse bombardementen gericht op het arsenaal beschadigden de herbouwde hoofdtoren en vernietigden op 14 augustus 1945 90% van het arsenaal en doodden 382 mensen die er werkten. In 1995 keurde de regering een restauratieproject goed, met de bedoeling de hoofdtoren te herstellen in zijn pracht en praal uit het Edo-tijdperk. In 1997 was de restauratie voltooid. De donjon is een betonnen reproductie.

Shitenno-ji , (Tempel van de Vier Hemelse Koningen) werd voor het eerst gebouwd in 593 en is de oudste boeddhistische tempel in Japan. Het tempelcomplex en de gebouwen zijn door de eeuwen heen vaak herbouwd. De laatste herbouw vond plaats in 1963. Prins Shotoku promootte het boeddhisme in Japan. En startte daarom een project en gaf hij opdracht tot de bouw van de tempel. Hij nodigde drie Koreaanse timmerlieden uit Baekje uit. Zij brachten kennis mee en leidden de bouw van Shitenno-ji.

Shin-sekai (Nieuwe Wereld) is een oude wijk. De wijk werd in 1912 gecreëerd met New York als model voor de zuidelijke helft en Parijs voor de noordelijke helft. Op deze locatie was van 1912 tot 1923 een Luna Park pretpark gevestigd. Het middelpunt van de wijk was de Tsutenkaku toren ('toren die naar de hemel reikt'). De huidige toren is de tweede die op deze plek staat. De oorspronkelijke toren, naar het voorbeeld van de Eiffeltoren, werd gebouwd in 1912 en was met een kabelbaan verbonden met het naastgelegen pretpark Luna Park. Op het moment van de bouw was het met zijn hoogte van 64 meter het op één na hoogste bouwwerk in Azië. Het werd al snel een van de populairste locaties in de stad en trok bezoekers uit de hele omgeving. Het oorspronkelijke bouwwerk werd in 1943 ernstig beschadigd door een brand. In plaats van het bouwwerk te repareren, werd het gedemonteerd en het staal werd gebruikt voor de oorlogsinspanningen. Na de oorlog lobbyden burgers om de geliefde toren te herbouwen. De nieuwe, achtzijdige toren opende in 1956. Biliken is een soort 'good luck charm' dat uit de verenigde staten stamt en hier werd geïntroduceerd.

Sumiyoshi taisha is een Shinto heiligdom en het belangrijkste heiligdom van alle Sumiyoshi heiligdommen. Het geeft zijn naam aan een stijl van heiligdom architectuur bekend als Sumiyoshi-zukuri. In 965 beval keizer Murakami dat keizerlijke boodschappers werden gestuurd om belangrijke gebeurtenissen te melden aan de beschermer kami van Japan. Deze heihaku werden in eerste instantie gepresenteerd aan 16 heiligdommen, waaronder Sumiyoshi. Van 1871 tot 1946 werd Sumiyoshi taisha officieel aangewezen als een van de Kanpei-taisha, wat betekent dat het op de eerste rang stond van door de overheid gesteunde heiligdommen. Sumiyoshi taisha werd gesticht door Tamomi no Sukune. Hoofdattractie is de Sorihashi Brug. Toen de brug oorspronkelijk zo'n 400 jaar geleden werd gebouwd, zou hij over een inham van de zee zijn gebouwd, maar nu steekt hij een vijver over en biedt hij een schilderachtige toegang tot het heiligdom.

Hozen-ji is een boeddhistische tempel. Het heeft een reputatie in Japan voor het helpen van vrouwen die op het punt staan te bevallen. De tempel werd gesticht in 1637. De tempel ligt midden in een wijk met theaters en werd veel bezocht door acteurs en andere artiesten. Er werden regelmatig voorstellingen gegeven in tenten. Op één standbeeld na werd het volledig verwoest tijdens de bombardementen van 1945. Het standbeeld van Fudo Myoo staat bekend om zijn ongewone uiterlijk: het is volledig bedekt met mos. Water over het standbeeld gieten, bekend als "Mizukake Fudo", is volgens de traditie een geluksgebaar.

Dotonbori staat bekend als een van de belangrijkste toeristische en uitgaansgebieden van Osaka en loopt langs het Dotonbori-kanaal van de Dotonboribashi-brug tot de Nipponbashi-brug in de wijk Namba in het stadsdeel Choo. Van oudsher een theaterdistrict. Een van de meest opvallende kenmerken van het gebied is een verlicht reclamebord voor snoepgoedbedrijf Glico met de afbeelding van een hardloper die de finishlijn passeert, wat vaak wordt gezien als een icoon van Osaka. De geschiedenis van Dotonbori gaat terug tot 1612, toen de beheerder van de plaatselijke kanalen, Nariyasu Doton, begon met de aanleg van het kanaal aan de zuidelijke rand van Osaka. In september 1615 was het kanaal voltooid. De nieuwe kasteelheer van Osaka, Matsudaira Tadaaki, noemde het kanaal en de laan ernaast Dotonbori. Het karakter van Dotonbori werd gedefinieerd in 1621 toen het Tokugawa Shogunaat stadsplanning instelde en Dotonbori aanwees als het uitgaansgebied van Osaka. Tegen 1662 telde de laan zes Kabuki theaters en vijf Bunraku theaters, evenals het unieke Takeda Karakuri mechanische poppentheater. Er werden veel restaurants en cafés gebouwd om tegemoet te komen aan de stroom toeristen en amusementszoekers die elke nacht Dotonbori binnenstroomden. In de loop der jaren leidde de afnemende belangstelling voor traditionele vormen van vermaak tot de sluiting van de meeste oorspronkelijke attracties van Dotonbori. Met uitzondering van de Osaka Shochikuza, werden de overgebleven theaters allemaal vernietigd tijdens de Tweede Wereldoorlog.


Himeji

is sinds de Nara-periode het centrum van de provincie Harima en was de locatie van de provinciehoofdstad en Harima Kokubun-ji. Na de slag om Sekigahara in 1600 ontving Ikeda Terumasa (vazal van het Tokugawa shogunaat) een leengoed in de provincie Harima en vestigde het Himeji-domein. Hij breidde het kasteel van Himeji en zijn kasteelstad uit. Vanwege de ligging die de San'yodo-snelweg domineert die de Kinai-regio met West-Japan verbond, was Himeji tijdens de Bakumatsu-periode een belangrijk bolwerk van het Tokugawa-shogunaat. Na de Meiji-restauratie was Himeji vanaf 1871 de hoofdstad van de "prefectuur Himeji" De stad Himeji werd op 1 april 1889 gesticht met de oprichting van het moderne gemeentesysteem. Op 1 april 1996 bereikte Himeji de status van kernstad, met grotere lokale autonomie.

Himeji-jo wordt beschouwd als het mooiste bewaard gebleven kasteel in Japan, bestaande uit een netwerk van 83 kamers met geavanceerde verdedigingssystemen uit de feodale periode. Het kasteel staat vaak bekend als Hakuro-jo of Shirasagi-jo (Witte Reiger Kasteel) vanwege de stralend witte buitenkant en de veronderstelde gelijkenis met een vogel die op de vlucht slaat. De tenshu (donjon) is de meest prominente structuur, gebruikt als een opslagplaats in tijden van vrede en als een versterkte toren in tijden van oorlog. Kasteel Himeji dateert uit 1333 toen Akamatsu Norimura een fort bouwde op de top van de Himeyama heuvel. Het fort werd ontmanteld en herbouwd als Himeyama kasteel in 1346 en vervolgens verbouwd tot Himeji kasteel twee eeuwen later. Er volgende nog vele herbouwingen. Bijna 700 jaar lang is Himeji intact gebleven, zelfs tijdens de bombardementen op Himeji in de Tweede Wereldoorlog, en natuurrampen waaronder de Grote Hanshin aardbeving in 1995. Kasteel Himeji is het grootste en meest bezochte kasteel in Japan, en het werd in 1993 geregistreerd als een van de eerste UNESCO Werelderfgoederen. In de Meijiperiode (1868-1912) werden veel Japanse kastelen verwoest. Het kasteel werd in 1871 verlaten en sommige gangen en poorten van het kasteel werden vernietigd om plaats te maken voor barakken van het Japanse leger. Het hele kasteelcomplex zou worden gesloopt door het regeringsbeleid, maar het werd gespaard door de inspanningen van Nakamura Shigeto, een legerkolonel. Toen het han feodale systeem werd afgeschaft in 1871, werd het Himeji kasteel geveild. Het kasteel werd door een inwoner van Himeji gekocht. De koper wilde het kasteelcomplex slopen en het land ontwikkelen, maar de kosten van het vernietigen van het kasteel werden te hoog geschat, en het werd weer gespaard. Himeji werd zwaar gebombardeerd in 1945 maar bleeef wonderwel gespaard. Er werd een brandbom afgeworpen op de bovenste verdieping van het kasteel, maar deze ontplofte niet. Om het kasteelcomplex te behouden, werden vanaf 1956 omvangrijke herstelwerkzaamheden uitgevoerd, met een arbeidsuitgave van 250.000 mandagen en een kostprijs van 550 miljoen yen. In januari 1995 werd de stad Himeji aanzienlijk beschadigd door de Grote Hanshin aardbeving, maar het kasteel van Himeji overleefde vrijwel onbeschadigd en toonde een opmerkelijke weerstand tegen aardbevingen. Zelfs de fles sake op het altaar op de bovenste verdieping van de donjon bleef op zijn plaats. Dit is de mooiste plek in Japan om de kersenbloesem te fotograferen (door de combinatie met het kasteel).


Hiroshima

werd in 1589 gesticht als kasteelstad aan de delta van de Ota-rivier. Na de Meiji Restauratie in 1868 veranderde Hiroshima snel in een belangrijk stedelijk centrum en industrieel centrum. In 1889 kreeg Hiroshima officieel de status van stad. De stad was een centrum van militaire activiteiten tijdens het keizertijdperk en speelde belangrijke rollen, zoals in de Eerste Chinees-Japanse Oorlog, de Russisch-Japanse Oorlog en de twee wereldoorlogen.

Hiroshima was het eerste militaire doelwit van een kernwapen in de geschiedenis. Dit gebeurde op 6 augustus 1945 om 08.15u, toen de United States Army Air Forces (USAAF) de atoombom "Little Boy" op de stad liet vallen. De bom ontplofte op 600 meter hoogte. Het grootste deel van Hiroshima werd vernietigd en tegen het einde van het jaar waren tussen de 90.000 en 166.000 mensen gestorven als gevolg van de ontploffing en de gevolgen ervan. Op 800 meter van ground zero staat de, in 1915 gebouwde, Hiroshima Prefectural Industrial Promotion Hall, nu Atomic Bomb Dome genoemd. Het gebouw was het enige bouwwerk dat aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in het gebied bleef staan en doet nu dienst als monument. Er tegenover, aan de andere kant van de rivier, ligt het vredespark en het indrukwekkende museum.

Itsukushima staat in de volksmond bekend als Miyajima , wat in het Japans heiligdom eiland betekent. Itsukushima staat bekend om het Itsukushima heiligdom, dat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Volgens archiefstukken werd de schrijn opgericht in de tijd van keizerin Suiko. De krijger-courtier Taira no Kiyomori gaf het heiligdom zijn huidige vorm. Toyotomi Hideyoshi bouwde een groot gebouw, de Senjo-kaku, op een heuvel boven het heiligdom. Hoofdattractie is de Itsukushima Torii die in de zee staat ter hoogte van de gelijknamige tempel. Bij laagtij wagen veel mensen de oversteek naar de drooggevallen Torii.

Daisho-in ligt aan het begin van het pad dat leidt naar de top van de 535 meter hoge Mount Mizen vanwaar je bij helder weer een mooi uitzicht op de omgeving hebt. Daisho-in is een historische Japanse tempel op de berg Misen, de heilige berg op het eiland. Het is de 14e tempel in de Chugoku 33 Kannon-bedevaart en beroemd om de esdoorns en hun herfstkleuren. De figuren rond de tempel staan in allerlei grappige poses. Als hoofdkwartier van de Omuro-tak van het Shingon-boeddhisme is het de belangrijkste tempel van Miyajima.

De Peace Boulevard in Hiroshima is vanaf halverwege november het toneel van uitbundige kerstverlichting, bestaande uit o.a. een boot en een kasteel.


Kumamoto

Kato Kiyomasa, een tijdgenoot van Toyotomi Hideyoshi, werd in 1588 daimyo van de helft van de (oude) bestuurlijke regio Higo. Kiyomasa bouwde daarna het kasteel van Kumamoto. Dankzij de vele innovatieve verdedigingsontwerpen werd het kasteel van Kumamoto als ondoordringbaar beschouwd en Kiyomasa genoot een reputatie als een van de beste kasteelbouwers in de Japanse geschiedenis. Nadat Kiyomasa in 1611 stierf, volgde zijn zoon Tadahiro hem op. In 1632 werd Tadahiro verwijderd door Tokugawa Iemitsu en vervangen door de Hosokawa clan.

Kumamoto-jo, het kasteel, was een groot en goed versterkt kasteel. De tenshu (donjon) is een betonnen reconstructie, gebouwd in 1960 maar van het oorspronkelijke kasteel zijn een aantal houten gebouwen overgebleven. De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot 1467, toen de vestingwerken werden opgericht door Ideta Hidenobu. Het kasteelcomplex meet ongeveer 1,6 kilometer van oost naar west en 1,2 kilometer van noord naar zuid. De Tenshu is 30,3 meter hoog. Het kasteel werd in 1877 belegerd tijdens de Satsuma-opstand en de slottoren en andere delen werden platgebrand. De kracht van het kasteel bleek uit het feit dat het bestand was tegen 19e-eeuwse wapens zonder te vallen. 13 van de gebouwen in het kasteelcomplex bleven onbeschadigd. Van 1998 tot 2008 werd het kasteelcomplex gerestaureerd, waarbij de meeste 17e-eeuwse structuren werden herbouwd. Het kasteel werd beschadigd door een aardbeving met een kracht van 6,2 in 2016. Een stenen muur aan de voet van de donjon stortte gedeeltelijk in. De volgende dag, op 15 april, volgde een aardbeving met een kracht van 7,3 waarbij sommige delen volledig werden verwoest. Terwijl de donjon zelf het grootste deel van de aardbeving doorstond met weinig structurele schade, werden twee torentjes van het kasteel zwaar beschadigd en stortten gedeeltelijk in, meer buitenmuren aan de voet van de donjon stortten ook in. Restauratie begon op 8 juni 2016. De restauratie van de hoofdtoren was voltooid in 2019. De restauratie van de Nagabei muur was voltooid in januari 2021. De reparatie en restauratie van het hele kasteel is gepland voor voltooiing in 2037.

De Suizen-ji Joju-en tuin werd tijdens de Edo-periode gebouwd door de daimyo van Hosokawa-clan. Er ligt een kunstmatige heuvel waarvan wordt gezegd dat deze de berg Fuji voorstelt. De tuinen werden in 1929 aangewezen als Nationale Plaats van Natuurschoon en als Nationale Historische Locatie. De tuin werd eerst aangelegd als ruimte voor de Japanse theeceremonie, gebouwd rond 1636 door Hosokawa Tadatoshi, de eerste daimyo van Kumamoto. Hosokawa koos deze plek vanwege de door bronnen gevoede vijver, waarvan het schone water uitstekend geschikt was voor thee. Tijdens de ambtsperiode van Hosokawa Tsunatoshi (1643-1714) werd de tuin omgebouwd tot een wandeltuin met paden en een kunstmatige heuvel. Het heette rond deze tijd "Seishu-en". Na de Meiji-restauratie werd de tuin eigendom van de centrale overheid, maar het theehuis werd afgebrand en de tuin verwoest door de Satsuma-opstand van 1877.

Mount Aso (Aso-san) is de grootste actieve vulkaan in Japan en een van de grootste ter wereld. In de volksmond wordt vaak alleen de somma-vulkaan in het midden van de Aso Caldera bedoeld. De hoogste top, Takadake, ligt op 1.592 meter. De caldera meet 25 kilometer in noord-zuidrichting en 18 kilometer in oost-westrichting met een omtrek van ongeveer 120 kilometer, hoewel bronnen verschillen over de exacte afstand. De centrale kegelgroep bestaat uit vijf toppen, Neko, Taka, Naka, Eboshi en Kishima. Het hoogste punt is de top van de Taka, op 1.592 m boven zeeniveau. De krater van Mt. Naka, waarvan de westkant bereikbaar is via de weg, bevat een actieve vulkaan die voortdurend rook uitstoot en af en toe uitbarstingen heeft. Alleen de meest noordelijke krater (de eerste krater) is de afgelopen 70 jaar actief geweest: 1974, 1979, 1984-1985, 1989-1991, 2009, 2011, 2015, 2016 en 2021. De huidige Aso Caldera is ontstaan als gevolg van vier enorme caldera-uitbarstingen die 90.000-300.000 jaar geleden plaatsvonden.


Nagasaki

(Lange Kaap). De haven van Nagasaki werd gesticht door de Portugezen en werd de enige haven voor handel met de Portugezen en de Nederlanders in de 16e tot 19e eeuw. IDe Portogezen bekeerden een aantal daimyo's. De meest opvallende onder hen was Omura Sumitada. In 1569 verleende Omura een vergunning voor het oprichten van een haven met als doel Portugese schepen te ontvangen in Nagasaki, die in 1571 werd opgericht. Het kleine havendorpje groeide al snel uit tot een veelzijdige havenstad. Vanwege de instabiliteit tijdens de Sengoku-periode bedachten een bekeerde Daimyo en de jezuïetenleider een plan om de bestuurlijke controle over te dragen aan de Sociëteit van Jezus in plaats van de katholieke stad te laten overnemen door een niet-katholieke daimyo. Zo werd Nagasaki na 1580 voor een korte periode een jezuïetenkolonie, onder hun bestuurlijke en militaire controle. Het werd een toevluchtsoord voor christenen die ontsnapten aan mishandeling in andere regio's van Japan. Bezorgd over de grote christelijke invloed in Kyushu, beval Hideyoshi de uitzetting van alle missionarissen en plaatste de stad onder zijn directe controle. Het bevel tot uitzetting werd echter niet uitgevoerd en het grootste deel van de bevolking van Nagasaki bleef openlijk katholiek. In 1596 leed het Spaanse schip San Felipe schipbreuk voor de kust van Shikoku, en Hideyoshi hoorde van de piloot dat de Spaanse Franciscanen de voorhoede waren van een Iberische invasie van Japan. Als reactie hierop beval Hideyoshi de kruisiging van zesentwintig katholieken in Nagasaki op 5 februari van het volgende jaar Portugese handelaren werden echter niet verbannen en dus bleef de stad bloeien. In 1614 werd het katholicisme officieel verboden en kregen alle missionarissen het bevel om te vertrekken. Een brute vervolgingscampagne volgde, waarbij duizenden bekeerlingen in Kyushu en andere delen van Japan werden gedood, gemarteld of gedwongen om hun religie af te zweren. Veel Japanse en buitenlandse christenen werden geëxecuteerd door openbare kruisiging en verbranding op de brandstapel in Nagasaki. De Portugezen werden helemaal uit de archipel verdreven. Ze woonden eerder op een speciaal aangelegd kunstmatig eiland in de haven van Nagasaki dat dienst deed als handelspost, Dejima genaamd. De Nederlanders werden toen van hun basis in Hirado naar het kunstmatige eiland verplaatst.

Tijdens de Meiji-periode werd Nagasaki een centrum van zware industrie. De belangrijkste industrie was de scheepsbouw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Nagasaki een belangrijke industriële stad. Op 9 augustus vond de nucleaire aanval plaats met de bom genaamd 'Fat boy', om 11.02 uur, op een hoogte van ongeveer 600 meter.

De Halve Torii van het Sanno heiligdom is het bekendste overblijfsel van de nucleaire aanval en staat op ongeveer 800 meter van ground zero. Als gevolg van de atoombom brak de torii doormidden en wonderwel bleef dit deel staan maar draaide 30 graden om zijn as. Een andere, nog geheel intacte, torii die verder naar beneden stond werd later verwoest als gevolg van een verkeersongeval.

Mount Inasa is een 333 meter hoge berg met een uitzichtpunt over de baai van Nagasaki en is bereikbaar met een kabelbaan of met de bus.

Het voormalige Dejima is niet langer een eiland maar is nu omsloten door de stad. Er is nu een museum gevestigd dat de geschiedenis van de Nederlandse handelspost behelst.


Transport

De Shinkansen werd voor het eerst in 1964 in gebruik genomen op de Tokaido lijn en verbond Osaka met Tokyo. Het netwerk anno 2024 loopt van het uiterste zuiden van het eiland Kyushu tot aan Hakodate op het eiland Hokkaido. Volgens planning volgt er nog een uitbreiding naar Sapporo. De eerste treinen bereikten een snelheid van 210 km/h. Tegenwoordig is dat 320 km/h. Vervoer tussen steden vindt plaats met Shinkansen en lokale treinen. Hiervoor dienen aparte tickets of passen gekocht te worden.


Voor vervoer binnen de steden met de trein, metro en bus, en op bepaalde trajecten daarbuiten kunnen prepaid IC cards gebruikt worden zoals Suica, Icoca en Pasmo. Deze IC cards (en nog zeven andere) kunnen in de meeste grote steden in Japan gebruikt worden. Je kunt er ook mee betalen in restaurants en winkels. De Icoca card kun je alleen aanschaffen in de Osaka/Kyoto regio. Opladen hiervan in Tokyo kan niet op alle stations maar bij de info balie kunnen ze dat wel voor je doen. De IC cards kunnen ook door het personeel van de talloze supermarkten zoals 7-eleven, Lawson en Family mart worden opgeladen. Wanneer je de metro neemt houd je de pas bij de lezer van het poortje en dan kun je op het display zien hoeveel er nog op staat. Bij het verlaten van de metro ga je wederom door een poortje.

Suica is de IC card van JR oost voor de regio Tokyo

Pasmo is de IC card voor treinen, metro en bussen in Tokyo die niet van JR zijn.

Icoca is de IC card van JR west voor de Kansai regio inclusief Osaka en Kyoto.